13 Aralık 2011 Salı

Varanasiye Gece Treni

Ingilizler icin ne kadar kotu konussak da adamlar Hindistanda acaip altyapi ve ozellikle tren sistemi birakmislar. Ben de Hindistanda trene binmeyen Hindistana gitmis sayilmaz diye dusunup Agradan Varanasiye gece (hem de) treniyle gitmeye karar verdim.

Biletim 2.sinif yatakli vagon, dediklerine gore birinci siniftan cok da bir farki yokmus. Sadece kapisi kilitlenmiyormus, e olsun yanimda zincirli kilit var, cantalari saglama alirim yine de diye dusundum. Agrada isimiz (Taj Mahal filan derken) 15-16 gibi bitti. Tren kalkis 20:40. Sahtekar sofor Abdul (hala ara ara herifi bogmadigima yaniyorum) "abi benim donus yolu yogun trafik olur ben seni simdiden gotureyim istasyona, sen orada bekle" dedi. Etraftaki evler boyle ise istasyon nasildir acaba diye dusundukce mideme agrilar giriyordu.

Istasyon binasi tahminimden buyukdu ama epey karanlik, son derece pis, sagda solda millet yerlere yatmis, epey depresif bir yer. Yatakli yolcular icin bir bekleme odasi varmis. Oda buyukce' floresanlarin aydinlattigi, ciplak soguk bir yer. Iceride 4 tabure, 2 iskemle, bir masa ve bir sifonyer vardi. Ciddi ciddi aynasi ile minik cekmeceleri ile bir sifonyer. Neyse ben 3 saat onceden bos bir iskemleye kuruldum ve beklemeye basladim. Hava karardiginda istasyondaki kuslar hep bir agizdan bagirmaya basladilar. O kadar coktular ki insan trenlerin sesini bile duyamiyordu. Bu kuslarin dogal dusmani filan yok mu acaba bu ulkede. Bu Hitchkokvari durum 2 saat kadar surdu.

Neyse saat yaklasinca kalktim kendi peronuma gittim. Yere birseyler serip yatmis insanlar arasinda beklemeye basladim. Bu esnada da dehset icinde catilardaki kuslar kadar yerde de fareler oldugunu gordum. Ozellikle raylarin etrafinda cirit atiyorlardi. Bu ulkenin kesinlikle daha cok kediye ihtiyaci var. Bu arada gelip gecen trenlerin ve iclerinin hali iyi degil, insallah benimki boyle degildir diye dusundum. Neyse tren gecikmeli de olsa geldi, bende gorevlinin birinin eline sikistirdigim 100R sayesinde kolayca yerimi buldum. Bizim yerler guzel valla. 2serden 4 ranza. Kapi yerine koyu kalin bir perde, oda arkadaslarim da 3 yasli bayan hintli. Komik tipler, bana biraz yemek de verdiler.

Tren kalkti ama uyumak zor zira yer cok dar. Hem sabah saat 4:40 da Mughal Saray diye bir yerde inmem lazim, gelip beni alacaklar. Ama neresidir burasi? Tren arada yolda duruyor, ne bir gorevli var ne bir anons, ne bir istasyon ismi tabelasi. Uyuyakalirsam, inecegim yeri kacirirsam, yanlis yerde inersem, orada da cok fare varsa, ne yapacagim? Alman treni degil ki bu saati 4:40 a kur sonra in...Saat 2 ye kadar biraz kestirdim, sonra biryerlerde uyuyan bir gorevli bulup uyandirdim ve adamdan bir saat rotar oldugunu Mughale 5:40 da varacagimizi ogrenebildim. Yine de uyumak zor, kisa ve rahatsiz. Saat 5 gibi tekrar uyandim, sonra da artik gelene kadar dakikalari saymak kaldi geriye.

Bu arada gecikmeler ustuste bindi (her defasinda yarim saat sonra geliyoruz denerek) ve tren istenen istasyona 8:15 de geldi. O kadar yorgundum ki, kolumu kaldiracak halim yoktu. Bu korkunc kaotik pis istasyonda beni almaya gelecek kisiler gelmezlerse ne yaparim bilemiyordum. Insan boyle demek yere yatip uyuyormus diye dusundum.

Tren durmaya yakin elinde uzerinde ismim olan bir kagit tutan adam hayatimda gordugum en guzel seylerden biriydi.

Not: Bu arada bu feci pis, her taraf cop, camur, fare, uzeri de acik istasyonlarda sigara icmek yasak. Aynen tapinaklardaki gibi. Iceri girerken ayakkabini cikariyorsun. Ama icerisi camur, cop, bir de okuz sicmis.

1 yorum:

  1. Ve tüm bunları yaşamak için bir de üste para veriyorsun! Yalnız sıfırlanıp, şükürler içinde döneceğin kesin.Ben ise şu anda ince belli bardağımdan çayımı yudumlayarak mis gibi aydınlık bir İstanbul havasında okudum bu satırları. Nanik!
    Dünkü turist davranışlarına bir eklemem var; tüm o paranoyak, gelgitli ve agresif aşamalardan önce, bir de "aaa bu aynı bizim şey, burası aynı bizim bilmemneresi" diye herşeyi memleketle özdeşleştirdiğimiz evre var. Ki yazılarda da "burası aynı bizim Maslak otosanayi" felan diye bu evre bizzat yaşanmış!

    YanıtlaSil